Piotr Mariusz Dwiecki, Tomasz Michalak, Izabela Muszalska-Kolos

Zastosowanie oraz mechanizm działania terbinafiny na tle innych leków przeciwgrzybiczych stosowanych w farmakoterapii kandydoz
2021-06-14

Terbinafina jako lek przeciwgrzybiczy została wprowadzona na rynek światowy w 1991 r., co stanowiło duży postęp w dermatologii. Od tego czasu do 1999 r. z dobrym skutkiem była stosowana doustnie u ponad 10 milionów ludzi i miejscowo u ponad 30 milionów Do lecznictwa w Polsce została po raz pierwszy wprowadzona w roku 1992.

Terbinafina jest alliloaminą o szerokiej aktywności przeciwgrzybiczej. W niskich stężeniach działa grzybobójczo na grzyby skórne, pleśnie i niektóre grzyby dimorficzne. Przeciwko drożdżom, w zależności od gatunku, działa grzybobójczo lub grzybostatycznie. Stosowana jest zwykle w leczeniu dermatofitozy, łupieżu pstrego i grzybicy paznokci. Uważa się, że jest najskuteczniejsza w zwalczaniu grzybów dermatofitowych (Microsporum, Epidermophyton i Trichophyton). Jej głównym sposobem działania jest hamowanie epoksydazy skwalenu, a tym samym syntezy ergosterolu. Powstały niedobór ergosterolu i nagromadzenie skwalenu zaburza funkcję błony komórkowej oraz syntezę ściany komórkowej grzyba. Epoksydaza skwalenu nie jest enzymem typu cytochromu P-450, dzięki czemu jej inhibitory nie dają potencjalnego efektu hamowania tej klasy enzymów. Zatem terbinafina nie ma wpływu na metabolizm innych leków. Natomiast niepowodzenia w terapii zakażeń grzybiczych terbinafiną mogą być spowodowane opornością patogenów na terbinafinę.

Chlorowodorek terbinafiny w postaci kremów jest stosowany w leczeniu takich zakażeń grzybiczych, jak: zakażenia grzybicze skóry (grzybica stóp, grzybica podeszwowa stóp – grzybica mokasynowa, grzybica fałdów skórnych, grzybica skóry gładkiej) wywołane przez dermatofity z rodzaju Trichophyton (Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton verrucosum, Trichophyton violaceum), Microsporum canis i Epidermophyton floccosum oraz drożdżakowe zakażenia skóry wywołane przez rodzaj Candida (Candida albicans) i łupież pstry wywołany przez Pityrosporum orbiculare (inaczej Malassezia furfur). Prowadzone są badania nad nowymi postaciami terbinafiny do leczenia zakażeń grzybiczych w okulistyce.

Słowa kluczowe: terbinafina, mechanizm działania, grzybica skóry, grzybica paznokci.

© Farm Pol, 2021, 77 (5):316–323

The use and mechanism of action of terbinafine compared to other antifungal drugs used in the pharmacotherapy of candidiasis

Terbinafine as an antifungal drug was introduced to the world market in 1991, which was a great advance in dermatology. From that time to 1999, it was used orally with good results in over 10 million people and locally in over 30 million. It was first introduced to medical treatment in Poland in 1992. Terbinafine is an allylamine with broad antifungal activity. In low concentrations, it is fungicidal against skin fungi, molds, and some dimorphic fungi. Against yeasts, it is fungicidal or fungistatic, depending on the species. It is usually used in the treatment of dermatophytosis, tinea versicolor, and onychomycosis. It is believed to be the most effective against dermatophytes (Microsporum, Epidermophyton, and Trichophyton). Its main mode of action is to inhibit squalene epoxidase and thus inhibit ergosterol synthesis. The resulting ergosterol deficiency and the accumulation of squalene disturb the function of the cell membrane and the synthesis of the fungal cell wall. For Candida albicans, ergosterol deficiency is the major growth-inhibiting factor, and the filamentous form of this fungus was found to be more susceptible to terbinafine than the yeast form. Squalene epoxidase is not a cytochrome P-450 type enzyme, therefore its inhibitors have no potential inhibitory effect on this class of enzymes. Thus, terbinafine has no effect on the metabolism of other drugs. Treatment failure of fungal infections with terbinafine may be due to terbinafine resistance of the pathogens. Terbinafine hydrochloride creams are used to treat fungal infections such as fungal infections of the skin (tinea pedis, tinea pedis - tinea pedis, mycosis of skin folds, mycosis of smooth skin) caused by Trichophyton dermatophytes (Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytophytes). verrucosum, Trichophyton violaceum), Microsporum canis and Epidermophyton floccosum, and yeast infections of the skin caused by the genus Candida (Candida albicans) and Pityrosporum orbiculare (also known as Malassezia furfur). Research is underway on new forms of terbinafine for the treatment of fungal infections in ophthalmology.

Keywords: terbinafine, mechanism of action, dermatophytosis, onychomycosis.

© Farm Pol, 2021, 77 (5):316–323